[ و فرمود : ] آن که به عیب خود نگریست ، ننگریست که عیب دیگرى چیست ، و آن که به روزى خدا خرسندى نمود ، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود ، و آن که تیغ ستم آهیخت ، خون خود بدان بریخت ، و آن که در کارها خود را به رنج انداخت ، خویشتن را هلاک ساخت ، و آن که بىپروا به موجها در شد غرق گردید ، و آن که به جایهاى بدنام در آمد بدنامى کشید ، و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید ، و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم ، و آن که شرمش کم پارسایىاش اندک هم ، و آن که پارسایىاش اندک ، دلش مرده است ، و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده . و آن که به زشتیهاى مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتى را براى خود روا دارد نادانى است و چون و چرایى در نادانى او نیست ، و قناعت مالى است که پایان نیابد ، و آن که یاد مرگ بسیار کند ، از دنیا به اندک خشنود شود ، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید ، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید . [نهج البلاغه]
:: خانه
:: مدیریت وبلاگ
:: پست الکترونیک
:: شناسنامه
:: کل بازدیدها: 38213
:: بازدیدهای امروز :11
:: RSS
vموضوعات وبلاگ
vدرباره من
vلوگوی وبلاگ
vاشتراک در خبرنامه
vوبلاگ دوستان
انجمن تفکر مبانیعروجظهوریاد مرگ
vمطالب قبلی
حضرت آیت الله کوهستانی (ره)آنچه که گذشتتابستان 1385بهار 1385زمستان 1384
vآهنگ وبلاگ
vجستجو در وبلاگ
! این صورت دیدن داره
دوشنبه 84/11/10 :: ساعت 8:50 عصر
¤نویسنده: هیات خاتم الانبیاءشهرستان بهشهر
? نوشته های دیگران()
